Hoe zie ik de wereld zoals het nu is? Wat zijn mijn beweegredenen voor deze blog? Wat zijn mijn uitgangspunten? Met de pagina “De wereld van Ben” probeer ik hier antwoord op te geven. Het is iets anders dan de pagina “over mij”. Hier geef ik wat achterliggende gedachten over mijn blogs. Dit is de pagina die je moet lezen als je vragen hebt zoals “Hoe komt Ben hieraan?” of “Wat zit er achter een bepaalde gedachte?”

Verantwoording nemen voor je eigen gevoel

Om met elkaar te communiceren gebruiken wij woorden. Met woorden kunnen we iemand blij maken of troosten maar ook kwetsen of beledigen. We “moeten” dus onze woorden goed kiezen als we iets zeggen of schrijven. Als we eerlijk (zelf)onderzoek doen naar woorden die kwetsend of beledigend overkomen dan kunnen we tot de conclusie komen dat deze woorden alleen kwetsen omdat wij daar een bepaalde, soms negatieve, ervaring mee hebben of dat het ons aangeleerd is. Anders gezegd, we worden geraakt omdat er iets in jezelf is wat geraakt kan worden. Dit ontneemt de persoon die bepaalde woorden gebruikt niet zijn of haar verantwoordelijkheid. Als je weet dat je iemand kan kwetsen dan kan je andere woorden kiezen om je boodschap over te brengen. En aan de andere kant is diegene die zich gekwetst voelt geen slachtoffer. De oorzaak ligt namelijk in jezelf, in dat iets wat geraakt kan worden. Ik denk goed na over welke woorden ik gebruikt. Als ik me beledigd voel dan ga ik na waarom de gesproken of geschreven woorden mij kwetsen. Zo hou ik de verantwoordelijkheid voor hoe ik mij voel bij mezelf. Maar het lijkt me niet verkeerd om elkaar duidelijk te maken hoe bepaalde woorden bij ons binnenkomen. Meestal kwetsen we elkaar niet bewust.

Mijn woorden maar niet mijn boodschap

Alles wat ik zeg of schrijf zegt iets over mij en over mij alleen. Het zegt iets over waar ik vandaan komt, hoe ik nu in het leven sta, de omstandigheden waarin ik nu leef en waar ik naar toe wil. Niets meer maar zeker ook niets minder. Ik gebruik bepaalde woorden en uitdrukkingen omdat deze het dichtst bij mijn verhaal komen. Maar de woorden zelf zijn minder belangrijk. Ik probeer altijd een bepaalde boodschap over te dragen en denk heel goed na over welke woorden ik gebruik maar de gedachte er achter (of de boodschap) is veel belangrijker. En deze gedachte of boodschap bestond al. Ik zal een bepaalde boodschap dan ook nooit claimen. Kort gezegd komt het hier op neer: Ik ben verantwoordelijk voor de woorden die ik uit maar de gedachte achter mijn woorden (de boodschap zelf) die leeft meestal al een tijdje.

Mijn eigen mening is niet belangrijk

Ik vind een eigen mening hebben niet zo belangrijk. Veel belangrijker is het om zelf na te denken (over welk onderwerp dan ook), te kijken naar oorzaken en gevolgen, te bedenken waar we naar toe willen en dan pas eventueel een eigen mening te vormen. Een eigen mening hebben wordt, zo lijkt het, tegenwoordig heel erg belangrijk gemaakt maar we vergeten hierbij hoe we tot deze mening komen, hoe we al beïnvloed zijn door de omstandigheden waarin we leven en door belangrijke personen in ons leven. We vergeten na te denken in hoeverre onze eigen mening echt van ons is. Dat we elkaar beïnvloeden is logisch. We zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar constant. En dit maakt mijn of jouw mening veel minder van mij- of jezelf. Het is ook mogelijk om naar een situatie of naar een stelling te kijken en geen eigen mening te hebben. Je kijkt dan alleen naar de feiten. We hebben denk ik aangeleerd om een eigen mening te hebben omdat we onszelf graag in de middelpunt zetten. We willen alles op onszelf betrekken en daarom willen we ook over alles een mening hebben. Als het bijvoorbeeld regent en we gaan naar buiten toe, dan hebben we een mening over het weer. Een mening hebben verandert verder niets aan de situatie maar toch willen we graag een mening hebben. Het gevaar hierin is dat als we van mening zijn dat het een “rot weer” is we dan met een negatieve houding naar buiten stappen. Door het hebben van een mening kies je een standpunt. Hierdoor kan je vóór of tegen iets zijn. Ook hier schuilt een gevaar in. Heb je eenmaal een standpunt dan wil je deze verdedigen en zal je minder snel naar een andere mening luisteren. Het wordt dan een spel. Wie heeft de beste argumenten, wie komt er overtuigend over en, nog veel belangrijker, wie heeft zich in het verleden al bewezen? Soms kan je door geen mening te hebben de situatie objectiever bekijken en beter weten hoe te handelen.

De wereld van Ben

Hoe ziet de wereld van Ben en dus uit? Dit zijn mijn uitgangspunten:

  • Ik neem de verantwoording voor mijn woorden en daden.
  • Ik uit mezelf op vele manieren en laat anderen zich ook uiten.
  • Ik denk dat we allemaal onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en daardoor is de mening van één persoon minder belangrijk.
  • De wereld heeft behoefte aan om wijzer te worden en ik denk dat ik daar een bijdrage aan kan leveren.

De volgende gedachte wil ik graag levend houden:

We willen zelf invulling geven aan ons leven, op onze eigen manier uiting geven aan wie we zijn en in verbinding staan met anderen. In de kern zijn we allemaal gelijk en willen we allemaal hetzelfde. Zodra we inzien dat we dezelfde uitgangspunten (of beginsituatie ) hebben vervalt de behoefte om te discussiëren over wie gelijk heeft.