Iedereen heeft wel over alles een mening. Maar kan het ook anders? Kunnen we niet eerst een levensvisie vormen? Een levensvisie waar het rationele (een filosofie) en irrationele (je geweten) een antwoord aan moeten geven.
Ten onrechte wordt er zwaar getild aan het hebben van een “mening”, alhoewel soms wel eigenlijk “levensvisie” wordt bedoelt. Hieronder eerst het verschil volgens mij.
Een mening mag je aanpassen, hoef je niet per se te verklaren en mag je helemaal zelf bepalen. Je verwacht (van jezelf?) dat je bij elke nieuwe situatie of gebeurtenis een mening moet vormen. We zoeken denk ik ook altijd naar mensen met ongeveer dezelfde mening want daar voelen we ons veiliger. Mensen met een andere mening hoef je niet te begrijpen, zij hebben namelijk ook recht op hun mening.
Een mening hebben is een keuze, geen verplichting.
Een levensvisie heb je in de loop van tijd opgebouwd. Je leert van je fouten en je kijkt wat er werkt en wat niet. Een levensvisie bouw je niet alleen op omdat het niet op jou alleen slaat. Je doet dit samen omdat je gemeenschappelijke belangen hebt en omdat je weet dat als je anderen benadeelt, het uiteindelijk bij jou terugkomt. Je zal dus ook moeite moeten doen om de andere te begrijpen anders kom je nooit tot een overeenstemming. Een levensvisie hoef je in principe niet te veranderen.
Een levensvisie vormen
Ik ben van mening dat een “mening” zonder achterliggende gedachte niet vol te houden is. Elke nieuwe gedachte of mening zou je eerst moeten toetsen aan jouw bestaande gedachten of levensvisie. Je mening over de nieuwe situatie is dan eerder een verduidelijking van jouw levensvisie en geen verandering.
Een duidelijke mening hebben en kiezen voor het “goede” is natuurlijk niet verkeerd, maar je lost niet veel op met alléén een mening. Met een mening wil je volgens mij ook duidelijkheid creëren voor jezelf en anderen en als je de mening van een ander weet ook een bepaalde vorm van veiligheid. Met een levensvisie bereik je dat volgens mij ook.
We kunnen een levensvisie vormen dat aan het rationele en het irrationele een antwoord geeft. Dat iedereen gelijk is, ondanks welke verschil je kan bedenken, zou bijvoorbeeld onderdeel kunnen zijn van een levensvisie. Of dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en elkaar beïnvloeden, ook al zie je dit niet maar kan je het wel voelen. Vanuit gegaan dat ik deze levensvisie deel kan ik elke mening die ik heb onderbouwen. Bij elke nieuwe situatie kan ik vanuit mijn levensvisie een mening creëren. Er is geen ruimte meer voor twijfel.
Kernwoorden voor een levensvisie
Duidelijkheid, zekerheid, overeenstemming, veiligheid en eigenheid zijn kernwoorden voor een levensvisie. Als je innerlijk weet dat iets klopt (je ge-weten) en je kan beredeneren dat het goed is voor allen, dan zit je goed.
Tot slot
Heb ik een levensvisie achter elke mening? Lijkt me een goede vraag om zo af toe te stellen.
Misschien zijn wij, de mensheid, even zonder levensvisie en dus zoekenden. Zou dat de huidige problemen en strijd verklaren?