De universele natuur, onze grote ouder, bestaat onlosmakelijk in ieder van ons, in iedere entiteit, overal, en het is niet mogelijk een deel van het geheel te scheiden, het individu van de kosmos te scheiden, behalve in zuiver denkbeeldige zin. Dit toont ons met onfeilbare zekerheid het verheven pad naar de volstrekte werkelijkheid en leidt ons daar ook heen. Het is het pad naar binnen, steeds verder naar binnen, een eindeloos pad dat naar uitgestrekte innerlijke gebieden van wijsheid en kennis voert; want zoals alle grote wereld-filosofieën ons terecht zeggen, als u uzelf kent, kent u het heelal, omdat ieder van u een onafscheidelijk deel ervan is, en het gehele heelal in u, zijn kind, is.
Laatstgenoemde beschouwing maakt duidelijk dat het enige essentiële verschil tussen twee klassen van evoluerende entiteiten die de kosmos bewonen en samenstellen, een verschil van bewustzijn, van inzicht, is; dit bewustzijn, dit inzicht krijgt een evoluerende entiteit slechts op één manier — door de intrinsieke vermogens of krachten van haar eigen innerlijk wezen te ontwikkelen of te ontvouwen. Dit is het pad, zoals de mystici van alle tijden hebben aangegeven. Het pad is in uzelf. Er is voor u individueel geen ander pad dan het pad dat steeds verder naar binnen leidt, naar uw eigen innerlijke god.
Het pad van een ander is datzelfde pad voor die ander; maar het is niet uw pad, omdat uw pad uw Zelf is, zoals het voor die ander zijn Zelf is; en toch, wonder der wonderen, mysterie der mysteriën, is het Zelf in iedereen gelijk. Allen gaan hetzelfde pad, maar ieder mens moet het zelf betreden en niemand kan dat voor een ander doen. Dit pad leidt naar onuitsprekelijke luister, naar onuitsprekelijke verruiming van bewustzijn, naar ondenkbare gelukzaligheid, naar volmaakte vrede.
