Men neme een kooi met apen. In de kooi wordt een banaan opgehangen, daaronder staat een trapleer. Het duurt niet lang of er gaat een aap naar de trap, maar zodra hij er een voet op zet worden alle apen natgespoten.
Een poosje later probeert dezelfde aap of een andere aap het nog eens, met hetzelfde gevolg: alle apen nat. Als daarna nog een aap de trap op wil, zullen de anderen hem dat beletten.
Nu halen we één aap uit de kooi en brengen een nieuwe aap binnen. De nieuwe aap ziet de banaan en wil de trap op. Tot zijn grote schrik springen alle andere apen hem op de nek. Na nog een poging weet hij het: als hij de trap op wil wordt hij in elkaar geslagen.
Dan halen we een tweede aap uit de kooi en brengen een nieuwe binnen. De nieuweling gaat naar de trap en krijgt een pak slag. De vorige nieuwe neemt enthousiast deel aan de afstraffing.
Een derde aap gaat eruit en een derde nieuwe komt erin. Hij gaat naar de trap en krijgt een pak slaag. twee van de apen die op hem inbeuken weten niet waarom je de trap niet op mag.
Oude aap vier eruit en nieuwe aap vier erin, enzovoort, totdat alle apen die ooit het natspuiten hebben meegemaakt vervangen zijn. Niettemin gaat nooit een aap de trap op.
“waarom niet meneer?”. “dat doen wij hier gewoon niet, jongeman”. Zó gaat het in organisaties ook.
